Το χαρτί canson που επέλεξα είναι το 503 σκούρο μωβ, το οποίο είναι σκούρο για να αναδείξει το θέμα και το χρώμα του είναι ίδιο με το θέμα.
Στην αρχή, φτιάχνω ένα πλαίσιο για να δώσω κάποιο περιθώριο όπου θα βάλει ο κορνιζάς το πασπαρτού, ένα πλαίσιο που επιτρέπει να μην ακουμπά το τζάμι στη ζωγραφιά. Το ξηροπαστέλ, είναι ένα ευπαθές προϊόν και εκτός της κιμωλίας που θρυματίζεται εύκολα, το ίδιο εύκολα χαλάει και η ζωγραφιά.
Με έναν χάρακα, κάνω έναν πρόχειρο υπολογισμό για να βγούν τα λουλούδια στην ίδια περίπου 
διάταξη με αυτή της φωτογραφίας, πρόχειρα, προς διευκόλυνση δική μου, αντί να κάνω ολόκληρο σχέδιο προοπτικής.
Για χρώματα χρησιμοποίησα τα, mars violet, red violet, lemon yellow, yellow green, green light, burn umber και λευκό.Στο περιθώριο του πλαισίου,που έφτιαξα νωρίτερα,
κάνω δοκιμές στην ανάμειξη των χρωμάτων, πριν καταλήξω στα χρώματα που θα μου δώσουν τις αποχρώσεις που θέλω.
Για αρχή ξεκινώ με λευκό και lemon yellow. Τα βάζω το ένα πάνω στο άλλο σε όλο το εξωτερικό περίγραμμα που έχουν τα λουλούδια
και κατόπιν τα αναμειγνύω με τα δάχτυλα μου για να μου δώσουν ένα κίτρινο ομοιόμορφο παλ χρώμα.
Για το εσωτερικό, χρησιμοποιώ το mars violet για τα πιο φωτεινά μέρη και μια ανάμειξη από red violet και burn umber για τα πιο σκούρα για να δώσω το ανάλογο βάθος.Όταν ολοκληρωθεί ο πίνακας με μια γόμα-μολύβι,καθαρίζω προσεχτικά τα περιθώρια,
όπου έχει ξεφύγει η μπογιά, ενώ κατά τη διάρκεια της ζωγραφικής προσέχω να μη γίνει αυτό, γιατί το παστέλ δεν σβήνει εύκολα και αφήνει έντονα ίχνη. 
Ο πίνακας ολοκληρωμένος! Δεν έβαλα τα φύλλα του φυτού που φαίνονται στην φωτογραφία, γιατί ήθελα να δώσω περισσότερη έμφαση στον κρίνο. Άλλωστε ο Παραμόν λέει:"Ποτέ μην τελειώνετε τον πίνακα. Όταν προσπαθείτε να αποδώσετε την λεπτομέρεια, θα διαπιστώσετε ότι αντί να το φτιάχνετε, το καταστρέφετε!!"
